ลักษณะเด่นของตัวละครนี้ คือสีหน้าที่ดูใสซื่อ จมูกยาว ดวงตาเล็ก และใบหน้าที่ไม่มีหนวดเครา เขาดูคล้ายกับ Mr. Hulot ตัวละครที่ Jacques Tati สร้างขึ้นเล็กน้อย และเขาล่องลอยอยู่บนกระแสของขบวนการ Arts and Crafts ที่ริเริ่มโดย William Morris

​

        การปรากฏตัวต่อสาธารณชนครั้งแรกของ Bestto เกิดขึ้นที่ Gallery Seescape จังหวัดเชียงใหม่ ในปี 2009 ผู้สร้างของเขา ต่อลาภ ลาภเจริญสุข ได้สร้าง Bestto ขึ้นจากวัตถุธรรมดาไร้ค่าในชีวิตประจำวันอย่าง “สวิตช์ไฟ” สองปีให้หลัง Bestto ก็ได้ละชีวิตโสด เมื่อเขาได้พบกับ Veena Girl คู่ชีวิตของเขา

​

        สวิตช์ไฟแบบเดียวกันนี้ปรากฏอยู่ในผลงานศิลปะของต่อลาภทุกชิ้น ไม่ว่าจะเป็น Bestto หรือ Veena หัวของพวกเขาก็คือสวิตช์ไฟที่ยังคงทำหน้าที่ได้ตามเดิม—เปิดและปิดไฟ แม้ต่อลาภจะเคยเน้นย้ำถึงความสำคัญของความเชื่อมโยงระหว่างฟังก์ชันของงานศิลปะกับรูปลักษณ์ภายนอก (ในลักษณะที่เกือบเป็นเพียงของตกแต่ง โดยเฉพาะเมื่อเขารีไซเคิลวัตถุที่ล้าสมัย) แต่ใน Bestto เขาได้สร้างตัวละครที่ทั้งเป็นสัญลักษณ์ และในขณะเดียวกันก็ยากจะจัดเข้าประเภทใดประเภทหนึ่ง

Bestto เดินทางไปตามชีวิตของต่อลาภ ระหว่างโลกของดีไซน์และโลกของศิลปะ เขากลายเป็น icon ของโลกที่เราอยู่ในปัจจุบัน เป็นตัวแทนของประสบการณ์ทางสุนทรียะรูปแบบใหม่ ซึ่งนักปรัชญาชาวฝรั่งเศส Yves Michaud เคยพูดถึง—ความงามอยู่ทุกที่ และศิลปะอยู่ในทุกสิ่ง

​

        ไม่ว่าจะในรูปแบบประติมากรรมที่มีฟังก์ชันใช้งาน หรือแค่โคมไฟธรรมดา ไม่ว่าจะสูง 30 เซนติเมตรหรือ 215 เซนติเมตร Bestto ก็เป็นทายาทตัวจริงของ Pop Art ด้วยวิธีที่เขาทลายเส้นแบ่งระหว่างศิลปะชั้นสูงและศิลปะมวลชน ดังเช่นในปี 2012 ที่เขาปรากฏตัวเพื่อแคมเปญของบริษัท Nike ที่สิงคโปร์ Bestto ได้ก้าวออกจากโลกศิลปะเข้าสู่จุดสูงสุดของโลกบริโภคนิยม—ศูนย์การค้า Siam Center กรุงเทพฯ

แต่ทำไมศิลปินถึงเลือกทำเช่นนั้น? ศิลปะไม่ควรถูกจัดแสดงในสถานที่ที่เหมาะสมและได้รับการยอมรับมากกว่านี้หรือ? แทนที่จะไปอยู่ในศูนย์การค้าที่ผู้คนเดินผ่านไปมาโดยไม่สนใจอะไรเลย?

​

        หลังจากยุคที่ศิลปะเริ่มเข้าถึงผู้คนมากขึ้นด้วยเทคโนโลยีการทำซ้ำผลงานศิลป์ เรากำลังเผชิญกับปรากฏการณ์ใหม่ ที่ศิลปะเริ่มเข้ามาอยู่ในพื้นที่สาธารณะ โรงแรม ร้านอาหาร และศูนย์การค้า กลายเป็นสิ่งที่เข้าถึงได้โดยทุกคน Walter Benjamin อาจรู้สึกยินดีกับการเปลี่ยนแปลงนี้ แต่ก็คงจะเตือนถึงอันตรายที่อาจทำให้ศิลปะสูญเสีย “ออร่า” ของมันไป

​

        ในการจัดแสดง Bestto Boy ในศูนย์การค้า ต่อลาภจึงยอมรับความเสี่ยงในการทำให้งานของเขาถูกลดคุณค่ากลายเป็นเพียงวัตถุธรรมดาในกระแสบริโภคนิยม อย่างไรก็ตาม ต่อลาภพยายามสื่อสารกับผู้มาเยือน Siam Center ให้หยุดและใช้เวลาฟังเรื่องราวของ Bestto Boy โดยตั้งใจติดตั้งผลงานในตำแหน่งที่ผู้คนสามารถมีปฏิสัมพันธ์กับมันได้ ต่อลาภพยายามปลุกความทรงจำในวัยเด็กให้กับผู้ใหญ่ที่ผ่านทาง และเปิดโลกจินตนาการใหม่ให้กับเด็กรุ่นใหม่ ผ่านวัตถุเก่าๆ ที่ห่างไกลจากแท็บเล็ตหรือสมาร์ตโฟน